Bloggen op een extern platform: wie is aansprakelijk?

Bloggen op een extern platform, het is leuk, snel en vooral gratis. Er zitten echter ook addertjes onder het gras. In deze gastblog vertelt Charlotte (Charlotteslaw.nl) hoe die addertjes er precies uitzien. Als juriste neemt ze ons even mee doorheen enkele belangrijke bepalingen die uit de kleine lettertjes te halen vallen.

Je gaat bloggen. Het liefst op een gratis platform zoals wordpress.com of blogger.com. Dat is namelijk snel. Blogger is bovendien van Google, dus zou het extra goed zijn voor je vindbaarheid in Google. Maar wie is dan de eigenaar van de content en wie is verantwoordelijk en aansprakelijk voor deze content?

Voorwaarden van de platformen

WordPress: http://en.wordpress.com/tos/

wordpress.com vraagt niet meer dan nodig:

“a world-wide, royalty-free, and non-exclusive license to reproduce, modify, adapt and publish the Content solely for the purpose of displaying, distributing and promoting your blog”

Vergelijkbare bepalingen kom je ook op social media platformen tegen. Dit is nodig, omdat verandering in de code ook een verandering in de content betekent. En opslaan zorgt voor een verveelvoudiging. Je begrijpt het idee. WordPress voegt daar expliciet aan toe dat het alleen ten behoeve van de publicatie, distributie en promotie van je blog is.

Daarnaast ben je volgens WordPress zelf verantwoordelijk voor de content die je op hun site plaatst. Niet gek, want WordPress verzorgt alleen een kader en controleert de inhoud niet. Ze hebben zelfs een lijst opgenomen met welke content niet is toegestaan. Niets bijzonders, maar wel zo handig en verstandig van ze dat ze dit doen.

Blogger: http://www.google.com/intl/en/policies/terms/

Blogger is van Google. Hier zul je verstrikt raken in het web van voorwaarden en policies die Google heeft. Er zijn geen aparte voorwaarden voor Blogger. Voor Blogger gelden dus dezelfde voorwaarden als voor bijvoorbeeld je Google+ account. De licentie die je aan Google geeft gaat veel verder dan wat wordpress vraagt:

“a worldwide license to use, host, store, reproduce, modify, create derivative works (such as those resulting from translations, adaptations or other changes we make so that your content works better with our Services), communicate, publish, publicly perform, publicly display and distribute such content. The rights you grant in this license are for the limited purpose of operating, promoting, and improving our Services, and to develop new ones. This license continues even if you stop using our Services”

Niet gek, want Google is geen open source, maar een commercieel bedrijf. Je blijft wel rechthebbende van je eigen content en je geeft dus geen licentie aan derden buiten Google om jouw content te gebruiken.

Google schreeuwt, zoals dat in de VS gebruikelijk is, dat zij niet aansprakelijk zijn voor de content of voor wat zij met de content doen. Ook hier grotendeels niet gek, omdat zij simpelweg het kader bieden. Voor wat er niet op je blog mag komen te staan, hebben ze overigens wel aparte regels gemaakt:

https://www.blogger.com/content.g?hl=en

De maker is auteursrechthebbende

Je geeft je auteursrecht dus niet op aan een van deze platformen. Je blijft zelf dus rechthebbende (eigenaar) van je content. Dat kan ook niet anders, aangezien je auteursrecht alleen over kunt dragen door middel van een akte. Dat is een ondertekend geschrift met een natte handtekening. Ofwel: pen op papier. Daar is geen sprake van.

Als auteursrechthebbende ben je in eerste instantie de enige die mag bepalen wat er met jouw werk (jouw content) gebeurt. Of deze openbaar gemaakt (gepubliceerd) mag worden en of het verveelvoudigd (gekopieerd en/of aangepast) mag worden. Je geeft gedeeltelijk dus wel een licentie aan het platform om dit te mogen doen. Hiermee heb je echter nog geen recht aan derden gegeven om openbaar te maken of te verveelvoudigen.

Let op: Tumblr is een uitzondering. Het is weliswaar een blogplatform, maar ook een social media kanaal. Het voorziet in de mogelijkheid om content binnen Tumblr te delen. Dat mogen mensen dus ook doen. Zolang de content maar niet van Tumblr gehaald wordt.

Derden zullen expliciet jouw toestemming moeten hebben om jouw content (tekst of beeld) te mogen gebruiken. Dus om jouw content te mogen publiceren, kopiëren, wijzigen, etc.

Deze toestemming kun je zelf vooraf geven door gebruik te maken van Creative Commons of door een standaard licentie op je website te plaatsen. Daarnaast kunnen derden gebruik maken van wettelijke uitzonderingen, zoals het citaatrecht of parodierecht.

Je bent rechthebbende en geeft een licentie

De platformen krijgen dus niet het auteursrecht. Jij blijft zelf rechthebbende. Je geeft de platformen wel een licentie, zodat jouw content überhaupt op het platform gepubliceerd kan worden. Je blijft zelf verantwoordelijk voor jouw content. Zelfs als het platform er in eerste instantie op aangesproken zal worden, zullen ze de content verwijderen en de schadevergoeding claim aan jou doorspelen.

Je blijft zelf auteursrechthebbende en mag dus zelf bepalen wat derden met jouw content mogen, behoudens uitzonderingen uit de wet.

Tot zover deze (eerste) gastblog verzorgt door Charlotte. Heb je vragen omtrent het informatierecht, bezoek dan zeker het blog van Charlotte’s law. Er is een schat aan bruikbare en heldere informatie te vinden. Het juridische jargon wordt er zo veel mogelijk achterwege gelaten. Een must voor bloggers, internetondernemingen en andere webcreatievelingen!