De schreeuwerige Nederlanders en de timide Belgen

Weer zo’n gevaarlijke, veralgemenende titel. Maar wat wil je, het schrijft zo lekker en vooral: in het cliché schuilt minstens een grond van waarheid…

Destijds begon ik dit blog met een duidelijk doel voor ogen: de Belg (Vlaming) aan het bloggen krijgen. Is dat nodig dan? Nou, en of! Grasduin doorheen deze startpagina en je merkt meteen dat het aantal Belgische blogs ondervertegenwoordigd is.

Vrije meningsuiting

Kunnen Belgen niet schrijven, dan? Oh jawel! Doorgaans net iets beter dan de gemiddelde Nederlander zelfs, maar ze beseffen dat onvoldoende. Onze noorderburen gooien zonder enig probleem verhalen op het web in de trant van: “Die verdomde kutmarokkaantjes hebbe me auto gepikt! Hun hebbe een probleem met ons normen en waarde…” Mijn meest extraverte landgenoot heeft het in dat geval over: “Die jongelui met een Maghrebijnse achtergrond hebben mijn wagen gestolen. Zij hebben klaarblijkelijk een probleempje met ons stelsel van normen en waarden…”

Beide versies van het verhaal zijn niet te lezen, laat dat duidelijk zijn. En ik wil me ook bij voorbaat excuseren voor het gebrek aan politieke correctheid bij de keuze van bovenstaand voorbeeld.

Waar het mij om gaat is dat Nederlanders zich blijkbaar veel makkelijker beroepen op de ‘vrijheid van meningsuiting’ – en die mening dus ook luidkeels ventileren – terwijl een doorsnee Vlaming wel een mening heeft, maar urenlang zit te zwoegen op een manier om een en ander fatsoenlijk onder woorden te brengen. Als hij al niet veel eerder tot de conclusie is gekomen dat eigenlijk niemand op het web enige uitstaans heeft met wat hem is overkomen. Noch met het feit dat zijn auto is gestolen an sich, noch met wat hij denkt over het geboefte met roots aan de overkant van de straat van Gibraltar.

Hand aan de ploeg

Die openheid zorgt ervoor dat het de Nederlander is die de blogosfeer in beweging zet. Of in rep en roer, het is maar hoe je het bekijkt. Dat Hollands enthousiasme en dito hand-aan-de-ploeg mentaliteit van onze noorderburen mag dus zeker zijn voordelen hebben, voor ons Belgen is het niet zelden wat teveel van het goede.

Als blogger kan je daar echter maar beter aan wennen. Wanneer je Nederlandse bezoeker vindt dat het met je blog, de verkeerde kant uitgaat, is de kans niet onbestaande dat hij/zij dat op een ongezouten manier middels een commentaar onder je bericht laat weten.

Zijn/haar Belgische collega denkt er het zijne/hare van en verdwijnt (voorgoed) van het toneel, of stuurt een al bij al vriendelijk mailtje genre: “Beste blogger, u heeft een geweldige site, maar tot mijn spijt moet ik zeggen dat…”

Samenwerken met een Nederlandse blogger is trouwens ook een wat aparte ervaring voor mij. Via sociale media wordt me gevraagd een gastblog te plegen en terwijl ik nog afwegingen zit te maken (principieel ben ik er wel voor te vinden), valt er een mail in de bus met daarin een login voor het blog in kwestie, een lijst met mogelijke blogonderwerpen en het verzoek even te laten weten wanneer ik het eerste stuk kan aanleveren. Een Belg zou zulks toch anders aanpakken…

Van buitenaf gezien lijkt het alsof iedere Nederlandse ondernemer – hoe klein ook – niet alleen een website heeft, maar ook nog eens actief is op social media. Zijn Belgische collega vindt een statische site van het type Home-Over ons-Diensten-Tarieven-Contact al meer dan gek genoeg.

Free podium

Op het blog van de Nederlander staat de blogger in vol ornaat te pronken, worden meningen, ideeën gevoelens, producten, familieperikelen, akkefietjes met bazen en andere overheden, politieke overtuigingen, nieuwe relaties, nieuwe haar- en klederdracht, en god weet wat al niet meer breed uitgesmeerd. Zijn Vlaamse collega blogt in stilte voort, terwijl slechts een handvol intimi van zijn blog af weet. Het lijkt wel alsof hij zich schaamt voor zijn eigen creativiteit.

Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat Nederlanders het internet vooral zien als een groot free podium annex quasi gratis promotiekanaal voor producten en ideeën van allerlei slag, terwijl wij Belgen het net zien als één grote speeltuin ter lering ende vermaak van onszelf.

Dominantie uit het noorden

Enfin, ik probeer maar te raden waarom Blogtrommel.com (en ikzelf) zoveel te danken heb aan onze Nederlandse vrienden. Vrijwel alles wat ik  weet over het bloggen, het gebruik van social media en internet-marketing weet ik dankzij mededeelzame Nederlanders. Zij proberen ook in grote getalen de tips toe te passen. Want Nederlanders begrijpen dat het web aan de lawaaimakers, aan hen die handig kunnen gebruikmaken van de mogelijkheden die het biedt en aan hen die zo nu en dan het risico durven lopen serieus op hun gezicht te gaan. Ik kan alleen maar hopen dat Belgen hier in alle stilte de lekkere content van het scherm komen schrapen.

Bij nader inzien kan het simpele feit dat ik ‘het vak’ bij Nederlanders heb geleerd – en dus hun gewoontes overneem – ook al wat verklaren, natuurlijk…

Het is duidelijk dat de beroemde Nederlandse koopmansgeest de Nederlandstalige blogosfeer domineert en de Vlamingen tot een rol in de marge dwingt. Dat is erg jammer, want een iets betere verhouding Nederland-Vlaanderen maakt het Nederlandstalige internet ongetwijfeld een stuk minder commercieel schreeuwerig, minder vluchtig, minder direct, bedachtzamer, bezadigder, minder leuk en opgefokt. Meer mijn smaak. Voor de afwisseling…

De schreeuwerige Nederlanders en de timide Belgen mogen hieronder laten weten hoe groot het (on)gelijk van deze Belg is!