Een blog blijft altijd een experiment

Onlangs las ik het boek Bloggen als een pro van Elja Daae (moeilijk te geloven, maar het rijmt. Echt waar! 😉 ). Talrijk waren de momenten van herkenning en bevestiging. Dat hoeft niemand te verbazen.

Commitment

Enkel bij de hoofdstukken 8 en 9 had ik wat bedenkingen. Ook dat zal niemand echt verbazen want het gaat over blogfrequentie (publicatieritme) en kwaliteit versus kwantiteit. Twee hete hangijzers in het blogwereldje die telkens opnieuw voor hoogoplopende discussies zorgen. Elja schrijft:

“Bloggen is een commitment. Als je er niet aan begint met het voornemen het een tijd te doen, is het geen blog, dan is het een experiment, zoal onlangs iemand tegen me zei. En dan is er weinig kans dat je succesvol wordt met je blog. Als je dan besluit ‘om ervoor te gaan’, zou ik me richten op een redelijk aantal blogposts per week…”

Gelukkig zegt ze er niet bij wat ze precies verstaat onder ‘een redelijk aantal blogposts.’

Elja zelf blogt intussen al dik 2 jaar zo goed als dagelijks. En het legt haar (blog) geen windeieren, Meer bezoekers, meer feedback van volgers en lezers, een groter netwerk, een hechtere community, een betere vindbaarheid van haar blog in de zoekmachiines en ga zo maar door.

Soms is kwantiteit dus wel degelijk van tel. Het komt er immers op aan je lezers zo vaak mogelijk een verdomd goede reden te geven je blog nogmaals te bezoeken. Iedere dag als het even kan!

Maar Elja’s belangrijkste motivatie om iedere dag te gaan bloggen: ze wordt er een beter schrijver door (want ze traint ‘r schrijfspier) en wordt gedwongen haar verlammend perfectionisme te laten varen.

Je zou inderdaad voor minder iedere dag gaan bloggen. Er is nog hoop voor al die faalangstige en perfectionistisch ingestelde bloggers. Ik citeer Elja:

“Ik geloofde er niet in, kwantiteit. Liever minder vaak goede artikelen dan elke dag onzin. Logisch toch?  Je moet je lezer geen onzin voor gaan schotelen. Er is maar één ding mis met deze redenering: namelijk de aanname dat vaker bloggen betekent dat de kwaliteit achteruitgaat. Wat als ook het omgekeerde waar blijkt te zijn, namelijk dat hoe vaker je blogt, hoe beter je wordt?…”

Daar heeft Elja wel een punt. Daarbij komt nog dat het toch vooral de lezer/bezoeker van je blog is die bepaald welke content aanbevolen, gedeeld of gelezen wordt. Het is dus vooral aan hem of haar om te zeggen welke van je digitale uitspattingen een kwaliteitslabel opgeplakt krijgen. Voor ons, bloggers is een dergelijke wetenschap toch een troost, dacht ik zo?

Iedere dag bloggen als experiment?

Ik was erbij toen ze voornemens was om vanaf 2012 iedere dag te gaan bloggen en dat dan ook maar meteen wereldkundig maakte. Wat een lefgozer die Elja. Velen sprongen met haar op de kar, die avond. Velen hielden het niet meer dan een paar weken uit; gingen kapot aan stress en druk, werden veel vroeger dan verwacht geconfronteerd met een leeggelopen inspiratietank. Maar tot op vandaag heb ik grenzeloos veel respect voor eenieder die een dappere poging ondernam!

Kwantiteit, kwaliteit en blogplezier

De eigenaar van Blogtrommel.com waagde zich niet aan dit experiment. Het ontbrak me destijds in de eerste plaats aan lef. Anderzijds ken ik mezelf goed genoeg: bloggen en ‘moeten’, het gaat gewoon niet samen. Ik werk gewoon te traag om dagelijks te publiceren. En haastig werk afleveren gaat sowieso ten koste van kwaliteit. Of toch tenminste van mijn persoonlijke definitie van wat kwaliteit is.

Ik wil graag spreken met kennis van zaken, de tijd nemen om een verhaal te laten rijpen, argumenten zoeken om het te onderbouwen en het nadien nog in de juiste woorden te gieten. Er is me erg veel aan gelegen om jou, beste lezer telkens opnieuw iets te bieden waar je iets mee kan. Die garantie kan ik niet geven wanneer ik meer dan 3 keer per week iets online moet gooien.

Maar meer nog dan het mogelijke kwaliteitsverlies is het gigantische gevaar voor een vroegtijdige burn-out voor mij een reden om niet te vaak te publiceren.Succesvol bloggen is een opdracht voor de lange termijn en dus moet alles in het werk worden gesteld om het ook te blijven volhouden.

Al streef ik niet naar de perfectie (die is niet van deze wereld), bezoekers van Blogtrommel.com hebben recht op een verhaal dat aan mijn kwaliteitseisen voldoet. Ze moeten het dus stellen zonder het commitment dat opnieuw verwatert tot een experiment. Niks tegen experimenten overigens. Ze houden het leven boeiend. Maar het experiment dat Blogtrommel.com heet, mag er niet toe leiden dat ik mezelf als blogger niet meer recht in de ogen kan kijken.

Mijn blog blijft dus noodgedwongen steken op zowat 1000 pageviews per week Een cijfer dat ik makkelijk zou kunnen verdrievoudigen als ik iedere dag zou kunnen publiceren.

Laat mij (systematisch) vaker bloggen dan 2 à 3 keer in de week en na verloop van tijd kan ik niet meer met trots naar mijn eigen blog kijken. Maar nogmaals, het is gewoon funest voor mijn eigen blog(plezier). En stijgende bezoekersstatistieken kunnen die malaise niet compenseren.

 Meerdere wegen naar Rome

Maar wat dan nog?! Als ik in de afgelopen 4 jaar één ding heb geleerd, dan is het wel dat er meerdere manieren zijn om blogsucces te bereiken. Had ik trouwens al gezegd dat ook dat blogsucces voor interpretatie vatbaar is? Neem er eender welke blogtip bij, probeer die te integreren in een willekeurig blog en het blijft altijd afwachten hoe een en ander in de praktijk uitpakt.

Jij kan keihard werken om een 18-karaats stuk online te zetten; het zou  kunnen dat je lezer er geen pap van lust. De volgende keer gooi je achteloos een niemendalletje op het blog en het blijkt een schot in de roos te zijn. Ook die onzekerheid maakt deel uit van de charme van het bloggen.

Derhalve trek ik de volgende conclusie: een blog blijft altijd een experiment. Een experiment van de persoonlijke overtuiging!