De meeste blogs zijn een eenmansbedrijf. De meeste bloggers doen er dus goed aan zich voor te bereiden op een periode van geploeter in eenzaamheid. Toch minstens tot de eerste bezoekers de weg naar je blog weten te vinden (en je te kennen geven dat je (blog) een plaatsje onder de zon verdient). Dus waarom eigenlijk geen groepsblog beginnen dan?
Leestijd: ca. 10 minuten
Zo op het eerste zicht valt er inderdaad wel wat te zeggen voor zo’n collectief blogproject. Alleszins te veel om in een enkel artikel te proppen. Daarom staan we in dit eerste deel stil bij wat een groepsblog is en waar de voordelen zich schuilhouden.
Groepsblog: what’s in a name?
Rechtuit gezegd is een groepsblog een blog die gemaakt is door 2 of meer bloggers/schrijvers. Maar het is een vlag die vele ladingen kan dekken. Zo is het bijvoorbeeld goed mogelijk dat de artikelen verzorgt worden door een vaste (besloten) redactie, of er kan – naast de vaste redactie – een beroep gedaan worden op “freelance” schrijvers die al dan niet op regelmatige basis een artikel aanleveren. In elk geval beschouw ik een individueel blog dat regelmatig gastartikelen van anderen laat verschijnen niet als een groepsblog. Om van een groepsblog te kunnen spreken moeten verschillende bloggers een (langdurig) engagement aangaan en gezamenlijk hun schouders onder het project zetten.
Overigens moet zo’n groepsblog ook een bepaald soort artikelen brengen, een bepaalde boodschap uitdragen, zo je wil. Het heeft in mijn ogen weinig zin om blogberichten te publiceren over de Europese politiek naast stukken over nieuwe nagellakjes en artikelen over Sumoworstelaars. Er moet enig verband zijn. Een duidelijke niche. Anders kan je moeilijk een fanbase opbouwen. Idealiter zou het zaakje kunnen uitgroeien tot een soort online magazine met allemaal artikelen om en rond eenzelfde topic.
Waarom een groepsblog beginnen?
Redenen zat om een groepsblog te starten. Hierboven had ik het al over het geploeter in eenzaamheid. Start een groepsblog en het geploeter wordt er waarschijnlijk niet minder op. Het komt er alleen een ietsje anders uit te zien (daarover later meer). Groot voordeel is wel dat je er nu niet meer alleen voor staat. En verder:
Groeit een gezamenlijk blog sneller
Niet een zo zeer omdat er vaker nieuwe stukjes gepubliceerd worden op zo’n blog. Hoewel: meer handen maken lichter werk natuurlijk. Je hoeft geen genie te zijn om te snappen je met een redactieploeg van 4 schrijvers makkelijker iedere dag een nieuw artikel te laten verschijnen op zo’n blog. Met alle gevolgen van dien voor de vindbaarheid in Google. En omdat elk van de redactieleden ook zijn eigen netwerk heeft – op social media bijvoorbeeld – kan een groepsblog ook sneller een groter publiek bereiken. 2 keer winst dus!
Biedt een groepsblog meer expertise en afwisseling
Ook dat is niet meer dan logisch. 2 of meer weten altijd meer dan een enkeling. Iedere blogger heeft zijn eigen talenten en dat zou te merken moeten zijn op een groepsblog. En als elk redactielid nog eens zijn eigen schrijfstijl en favoriete onderwerpen meebrengt, krijgt de lezer als het goed is een erg mooie mix aan boeiende blogposts.
Stimuleren de redactieleden van een groepsblog elkaar
Als het goed is werk je samen aan een en hetzelfde project. Laten we wel wezen, je gaat een engagement aan dat zo mogelijk nog verder gaat dan bij je eenmansblog. Maar bekijk het positief en geef elkaar inspiratie en schouderklopjes, steek elkaar een hart onder de riem wanneer het allemaal wat dreigt te slabbakken. Zorg voor de spreekwoordelijke schop onder de kont. Die stimuli zorgen er samen met de groepsdruk voor dat het groepsblog echt meters zal gaan maken.
Ziedaar enkele voordelen van een groepsblog.
Maar ondanks de voordelen van een groepsblog zie ik veel collectieve blogprojecten met horten en stoten van de grond komen. Om vervolgens snel te verwateren en daarna een stille dood te sterven. Een verklaring is te zoeken in het feit dat initiatiefnemers vaak een groepsblog starten om de verkeerde reden.
denkfout
Men maakt de denkfout als zou een groepsblog makkelijker te maken zou zijn – minder (arbeids)intensief – dan een individueel blog dat jij alleen in de lucht moet zien te houden. Want je kan toch een deel van het (schrijf)werk aan je collega’s overlaten zodat jijzelf minder artikelen moet tikken?
Cruciale tips voor een succesvolle groepsblog
Ok, dat is de theorie. En wie al eens op een ietwat meer structurele manier iets heeft gedaan met gastbloggen weet ongetwijfeld waar ik het over heb. ALS alles goed gaat hoef jij inderdaad minder vaak in de pen te kruipen om een blogpost te publiceren. Maar het stopt natuurlijk niet met het schrijven van blogberichten, dat hoef ik jou niet te vertellen. Je kan er donder op zeggen dat vooral jij als initiatiefnemer/hoofdredacteur van zo’n groepsblog belast zal worden met alle randactiviteiten die bij het bloggen horen. Bovendien: bloggen met een groep(je) mensen betekent ook afspraken maken, contacten leggen, brandjes blussen, mensen enthousiasmeren, overtuigen, inspireren, de neuzen in dezelfde richting krijgen, mensen achter de veren zitten enzovoort.
Schrikt al dat werk achter de schermen je niet af, bekijk dan deze beginnerstips voor het starten van een groepsblog.
1. start vanuit je individuele blog
Het is erg aan te raden om niet zonder enige ervaring aan een groepsblog te beginnen. Zeggen dat je project dan tot mislukken gedoemd is gaat allicht wat ver, maar zeker is dat wat ervaring in het blogwereldje bijzonder goed van pas komt.
Vergeet niet dat, wil je anderen overtuigen om met jou in zee te gaan, je dat waarschijnlijk het beste doet via een blog dat al enige sporen heeft verdiend (dus al een zekere status en een aantal bezoekers heeft). Die ervaring zal je helpen bij de totstandkoming van je groepsproject. En zo maak je je potentiële gastbloggers en medewerkers duidelijk dat je niet aan je proefstuk toe bent. Hoe je het ook draait of keert, het moet voor je toekomstige redactieleden overduidelijk zijn dat er echt wel wat te winnen valt als zij hun schouders mee onder jouw groepsblog zetten.
Heb je wel al de nodige watertjes doorzwommen, dan kan je wel vanaf nul beginnen. Maar het zal ook wel niet toevallig zijn dat de meeste succesvolle groepsblogs ooit op individuele basis zijn gestart.
2. groepsblog starten : klein beginnen
Begin met je blog open te stellen voor gastblogs. Al dan niet eenmalig. Schreeuw het echter niet zomaar van de daken dat je op zoek bent naar gastbloggers. Je wil immers niet om het even welk vlees in de kuip. Zoek met andere woorden naar mensen die artikelen (kunnen) schrijven die passen bij jouw blogproject. Pols bijvoorbeeld eens even bij de bloggers waar je al mee samenwerkt, mensen die in je netwerk zitten.
Maar houd wel in het achterhoofd dat het tegenwoordig erg moeilijk is om mensen langdurig te engageren. Zeker als daar niet echt een vergoeding tegenover staat.
Zie het vooral ook niet te groots. Qua aantal mensen dan vooral. Begin aan een groepsblog met één, maximaal twee andere collega’s. Zo kan je het overleg kort houden en de afspraken simpel en eenduidig voor alle partijen. De redactie uitbreiden kan later altijd nog. Immers, hoe meer mensen aan tafel, hoe lastiger het is om afspraken te maken en ze op te volgen, compromissen te sluiten en iedereen tevreden te houden…
3. kom met een duidelijk, wervend verhaal
Weet wat je zelf wil, waar je met je (groeps)blog heen wil. Weet vooral ook waarom je deze of gene collega per se mee aan boord wil hijsen. En opgelet: misplaatste vleierij is hier uit den boze. Vergeet ook niet te vertellen waar de meerwaarde er voor hén inzit. Hét klassieke argument dat nogal wat bloggers over de streep kan trekken is (het vooruitzicht op) meer bezoekers naar hun eigen, persoonlijke blog.
4. kies de juiste mensen
En dan heb ik het niet eens over het feit of je collega’s artikelen schrijven die geschikt zijn om op het groepsblog te verschijnen. Nee, idealiter ben je op zoek naar mensen die graag schrijven – nogal wiedes – maar die op hun persoonlijke/individuele blog over totaal andere dingen bloggen dan de topics op het groepsblog. Of mensen die graag zo nu en dan een stukje plegen, maar niet de ambitie hebben om te gaan bloggen.
Natuurlijk kan je ook anderen vragen, maar houdt wel in gedachten dat veel bloggers zelf de handen meer dan vol hebben aan hun eigen blog en zich vroeg of laat zullen afvragen waarom ze eigenlijk zoveel moeite doen voor iets dat net zo goed op het eigen blog kan thuishoren.
Oh ja, waarom zou je eigenlijk geen ruilhandeltje opzetten onder bloggers? Wees creatief en denk bijvoorbeeld aan de volgende win-win situaties of – formules:
- Ik schrijf voor jou stukken over … jij blogt in ruil voor mij over …
- Ik mag af en toe jouw beeldmateriaal gebruiken, ik bezorg jou artikelen over …
- Jij levert een boeiende gastbijdrage, ik help jou met het opzetten van je Facebook-pagina
- Ik zorg voor wat extra buzz voor jouw werk…
- …
5. leg je medewerkers in de watten
Over buzz gesproken: vermoedelijk is dat voor de meeste bijdragers aan je groepsblog de belangrijkste bron van motivatie om aan boord te komen en/of te blijven; een extra ingangspoort naar, een extra podium voor hun eigen blog. Daar kan je als hoofdredacteur van je groepsblog maar beter rekening mee houden en bijvoorbeeld:
- Er geen probleem van te maken als er links naar eigen artikelen in de gastbijdragen verschijnen. Redactieleden denken daar trouwens niet altijd aan. Moedig hen dus aan om dit toch te doen als jij denkt dat zulks past in bij het aangeleverde artikel.
- Voorzie de voor alle (regelmatige) medewerkers de mogelijkheid om een auteursprofiel op te stellen met een link naar een eigen blog of website. En zorg dat dat auteursprofiel onder elk artikel verschijnt.
- Toon ook interesse in het persoonlijk werk van je redactieleden. Bezoek met regelmaat hun blogs, laat er nuttige reacties achter, verwijs ernaar in andere van je artikels, en deel hun werk in jouw netwerk (op social media).
- Laat je auteurs niet aan hun lot over. Stuur elkaar (positieve) feedback en inspirerende artikels en dito ideeën. Ook als daar niet per se om wordt gevraagd. Maar ALS expliciet om gevraagd wordt, antwoord dan zo snel mogelijk.
- Houd het e-mailverkeer kort en bondig. Heb je een vraag/opmerking voor een redactielid, probeer dan kort en duidelijk te zijn. Voorkom nodeloos over en weer gemail. Blogs schrijven – voor een ander – kost zo al tijd genoeg!
- Overvraag je redactieleden niet. Zo houden zij het makkelijker/langer vol.
6. maak geen aparte redactiepagina
Een pagina met daarop een kort profiel van iedere medewerker aan het nicheblog dus. Een erg logische toevoeging toch? Niet helemaal. Op zo’n pagina ben je verplicht iedere blogger evenveel of even weinig aandacht te geven. Om het even of iemand nu sporadisch een stuk instuurt dan wel systematisch iedere week 3 berichten schrijft. Niet echt eerlijk tegenover die laatste. Moraal van het verhaal? Bloggers die meer artikels aanleveren krijgen als vanzelf meer exposure, anderen uiteraard een stuk minder. Loon naar werken!
7. overleg vaak
Niet alleen om concrete afspraken te maken en alle neuzen in dezelfde richting te krijgen overigens. Ook om een flink potje te brainstormen en elkaar flink wat inspiratie te bezorgen.
Hoe je dat concreet aanpakt? Natuurlijk kan je e-mailen, facebooken en zelfs twitteren tot je een ons weegt. Allicht is het toch beter om te kiezen voor een life-formule via Skype of Google Plus (Hangout). Of – waarom ook niet – een avondje in de kroeg. Ideeën en vonken springen veel makkelijker op mekaar over. Als het erom gaat een teamgeest te creëren – toch wel belangrijk bij dit soort projecten – is het toch wel fijn als je elkaar recht in de ogen kan kijken.
8. gebruik de mantel der liefde…
- Als de deadline voor het aan te leveren stuk weer eens niet is gehaald
- Als de tekst van deze of gene auteur zoals gewoonlijk slordig is opgemaakt
- Als redactielid x altijd dezelfde dt-fout maakt
- Als de voltallige redactie alweer vergeet om het nieuwste stuk te delen op sociale media
- Als redactielid y tegen alle afspraken in een stuk oplevert zonder afbeelding
- …
9. …maar houd een beetje druk op de ketel!
Bereid je in ieder geval voor op een aantal van dergelijke akkefietjes. Je zal (hopelijk niet al te vaak) in de pen moeten kruipen om mensen aan te porren, aan te moedigen, te prikkelen en wakker te schudden. Het is een delicate evenwichtsoefening. Enerzijds wil je begrip tonen en je medewerkers niet te erg onder druk zetten (je wil niet dat ze afhaken). Anderzijds moeten er uiteindelijk wel verse berichten op het groepsblog verschijnen natuurlijk. Al was het maar omdat ook andere bijdragers een engagement hebben genomen. Moeilijk, moeilijk, moeilijk!
10. houd altijd wat content achter de hand
Zo kan je een onderbreking in de aanvoer van artikelen ondervangen en wordt de continuïteit op het groepsblog voor even verzekerd.
11. schrik niet van de hierna volgende fenomenen:
- Dat jijzelf als hoofdredacteur/initiatiefnemer van zo’n groepsblog altijd het meeste werk moet doen
- Dat niet alle medewerkers bereid zijn evenveel bij te dragen aan het project maar er wel maximaal van willen profiteren
- Dat engagementen uiteindelijk toch verwateren
- Dat je niet steeds je eigen zin kan doen omdat je nu eenmaal met anderen samenwerkt
- Dat je toch te veel van mensen vraagt waardoor ze vroegtijdig afhaken
12. de eerste stappen zetten? blogtrommel.com kan helpen
Zoals jullie misschien wel weten heeft dit blog een pagina voor gastbloggers. Je vindt er links naar blogs die op zoek zijn naar gastschrijvers. Soms is men op zoek naar een schrijver voor een eenmalige bijdrage, maar andere blogs zoeken meer structurele samenwerkingsverbanden en zijn dus bezig met (het uitbouwen van) een groepsblog. Klik eens wat rond en leer, zou ik zeggen.
Zelf nog op zoek naar redactieleden voor je project? Ik kan jouw link ook aan de pagina toevoegen. Onderaan diezelfde pagina vind je de voorwaarden.
van het moeilijkste…
Wie bovenstaand lijstje overloopt kan volgens mij niet anders dan concluderen dat een groepsblog starten van het moeilijkste is waar je als blogger kan aan beginnen. Brute pech dus voor diegenen die ervan uitgingen dat een groepsblog onderhouden minder van je tijd in beslag zou nemen.
Leiding geven aan een groep vrijwilligers – want dat is wat je doet – die niet altijd met evenveel overtuiging aan de slag gaan in een project dat per slot van rekening niet het hunne is; er zijn makkelijker dingen.
Hoe dan ook ben ik razend benieuwd naar jullie ervaringen. Wil je zelf een groepsblog starten? Heb je zelf een groepsproject gerund? Draag je zelf bij aan een groepsblog, en hoe bevalt dat?
Geef een reactie